MIVA in Dagblad Trouw
De moed om het anders te doen
Vandaag, op internationale vrouwendag, verschijnt in Dagblad Trouw een speciale bijlage met daarin drie MIVA-pioniers: Maria, Zuster Ann en Rachel. Deze drie vrouwen durven op te staan tegen ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Soms met gevaar voor eigen leven. Met een kracht waar je alleen maar respect voor kunt hebben.
Internationale vrouwendag
8 maart, internationale vrouwendag, staat in het in teken van solidariteit en strijdbaarheid van vrouwen overal ter wereld. MIVA wilde deze drie vrouwen een podium bieden door hen vooruit te helpen, te zorgen dat zij hun belangrijke werk kunnen voortzetten en concreet door hen te ondersteunen met onmisbare vervoers- en communicatiemiddelen.
Samen sterk
In de dorpen op het platteland van India hebben vrouwen nog steeds een achtergestelde positie. Daar spoort Maria vrouwen aan om zich te verenigen in een organisatie. Met een auto wil ze ook de vrouwen in de meer afgelegen dorpen bereiken.
Maria: “Vroeger kwamen deze vrouwen niet eens buiten. Nu voelen ze zich gesterkt door elkaar en durven ze voor zichzelf op te komen.”
Weerbaarder de maatschappij in
In Kenia ontfermt Zuster Ann zich over voor meiden met een lichamelijke en/of verstandelijke beperking. Zij leven daar veilig maar geïsoleerd. Voor hun toekomst is het juist belangrijk om er op uit te gaan. Met een busje van MIVA gaat Zuster Ann op pad met de meiden. Alles om ze weerbaarder terug de maatschappij in te laten gaan.
“Veel meisjes die in Limuru een opleiding krijgen, zijn door hun familie verstoten. Ze zijn uitgescholden op straat of zelfs verkracht en mishandeld.” De 30-jarige Caithrin werd jaren geleden door haar moeder achtergelaten op de markt. Grotendeels verlamd aan haar linkerkant, kroop ze daar rond. Overdag kreeg ze wat te eten van marktvrouwen, ‘s avonds legden ze een kleedje over haar heen. Ze was een makkelijke prooi voor kwaadwillenden.
Kliniek in de bergen
Rachel is verpleegkundige en houdt wekelijks spreekuur in een kleine kliniek. Een aantal keren per maand rijdt ze naar de afgelegen bergdorpen in Nepal. Daar behandelt ze tientallen dorpsbewoners met gratis zorg.
Rachel: “De mensen wonen hoog in de bergen. Zonder auto kost het ons één of twee dagen om ze te bereiken. Te voet, want ander vervoer is er gewoon niet. Een doodzieke vrouw werd een dag lang door vier mensen vanuit de bergen naar de kliniek gedragen. De kans is te groot dat iemand onderweg overlijdt. Dat moet anders.”