Betere toekomst voor meisjes met beperking

“In Kenia heerst een stigma rondom beperkingen. Hierdoor ontwikkelen veel kinderen van jongs af aan hun capaciteiten niet.” Om die reden biedt Zuster Ann in Limuru Cheshire Home meiden met een lichamelijke en/of verstandelijke beperking kans op een betere toekomst.

In het tehuis wonen afwisselend tussen de dertig en vijftig meisjes van 12 tot 25 jaar oud. Zij krijgen taal- en zangles, leren kleding en tassen maken, wassen en koken. Alles in een warme en beschermende omgeving. “Zij krijgen hier voor het eerst waardering”.

Groot groepsgevoel

Hoe snel meiden in de groep worden opgenomen is goed zichtbaar aan de 11-jarige Mary. Het meisje met Downsyndroom is pas een week in Limuru, maar doet nu al vrolijk mee. Ze deelt met haar innemende grijns doorlopend ‘high fives’ uit, die door iedereen enthousiast worden beantwoord.

“Mary is achtergelaten bij haar oma, die iedere dag werkt. Ze was dagelijks urenlang alleen. Ik hoop dat het lukt om Mary basisvaardigheden aan te leren. Daarmee kan ze zichzelf straks beter redden.”

Prooi voor kwaadwillenden

“Sommigen komen uit een goede thuissituatie, maar veel van de meisjes die in Limuru een opleiding krijgen zijn door hun familie (deels) verstoten. Ze zijn op straat uitgescholden of blootgesteld aan verkrachting en mishandeling.”

Zoals de dertigjarige Caithrin, die jaren geleden door haar moeder werd achtergelaten op de markt. Daar kroop ze rond omdat ze aan haar linkerzijde grotendeels verlamd is. Overdag zorgden marktvrouwen ervoor dat ze wat te eten kreeg. In de avond werd ze toegedekt met een kleedje. Ze was daarmee een prooi voor kwaadwillenden in de nacht.

Caithrin bleek, in het tehuis en met een goede rolstoel, zeer kundig met haar rechterarm. Ze maakt nu mooie kledingstukken en woont inmiddels bij haar vader. Zuster Ann werkte hard aan het herstel van die familieband.

Ze bezoekt vader en dochter nog regelmatig voor begeleiding. Hiervoor maakt ze een langdurige tocht over slecht begaanbare wegen. Dat slokt veel van Ann’s kostbare tijd op. Die besteedt zij liever aan alle meiden die haar warmte zo goed kunnen gebruiken.

Weerbaarder de maatschappij in

Zuster Ann vraagt aan MIVA een busje. Daarmee kan zij meiden die weer thuis wonen beter begeleiden en kunnen ze in noodsituaties snel naar het ziekenhuis. Ook kunnen ze dan andere uitjes ondernemen.

Nu leven de meisjes veilig maar geïsoleerd in het tehuis, terwijl het voor hun toekomst juist belangrijk is om zich overal te bewegen. Want dan kunnen zij weerbaarder terug de maatschappij in. Help je mee met een donatie?