“Een kind hoort niet op een treinstation rond te zwerven”
Varanasi (Noord – India) kent veel straatkinderen. Ze leven in of rondom de stations. Sommigen met hun ouders, maar ook veel kinderen alleen. Het is er erg gevaarlijk voor de kinderen. Er zijn nogal wat mensen met verkeerde bedoelingen. Gelukkig zijn er mensen als Abhi en Manju die het als hun bestemming zien deze kinderen te helpen en hen een toekomst te geven.
Opvanghuis voor meisjes
Abhi en Manju runnen samen een opvanghuis voor meisjes. Deze meisjes leefden hiervoor op het station. Ze hebben geen ouders meer of hun ouders kunnen niet voor hen zorgen. De politie doet er alles aan om de ouders van ‘verloren kinderen’ op te sporen. Als dit echt niet lukt, worden de kinderen opgevangen. De meisjes bij Abhi en Manju, de jongens in een ander opvanghuis.
Terugplaatsing van de kinderen
Abhi vertelt: “We proberen de kinderen zoveel mogelijk terug te plaatsen bij hun ouders. Hoe lang dat duurt, verschilt heel erg per kind. De ouders geven we ook begeleiding na terugplaatsing. Lukt het niet, dan kunnen de meisjes tot hun 18e bij ons blijven.” Per week worden er gemiddeld 6 meisjes gered. In het opvanghuis wonen 25-35 meisjes in de leeftijd van 3 tot 15 jaar.
Een nieuwe basis
In het opvanghuis geven Abhi en Manju deze meisjes alle zorg die zij nodig hebben. Basiszorg als eten en drinken maar ook vooral persoonlijke aandacht en de mogelijkheid om naar een goede school te gaan. De meisjes helpen mee met koken en schoonmaken. Zo krijgen ze weer een kans op een toekomst en groeien ze op tot zelfstandige volwassen vrouwen. De eerste meisjes zitten al op de universiteit. En daar zijn Abhi en Manju best een beetje trots op!
Een lunch als beloning voor les volgen
Naast een opvanghuis heeft de organisatie van Abhi en Manju een aantal schooltjes voor de straatkinderen in de sloppenwijken rondom de stations. De staf vertrekt elke ochtend naar de sloppenwijken en het station. Ze verzamelen de kinderen en lopen samen naar het klaslokaal. Dat is soms een gebouw en soms buiten naast het spoor.
De leraren geven de kinderen ruim 2 uur les, daarna krijgen ze een simpele maaltijd. Voor de meeste kinderen is dat het enige voedzame wat ze op een dag eten. De maaltijd is extra, maar voor veel ouders ook een reden om de kinderen de les te laten volgen.
Leven op een station
Eén van de meisjes die les krijgt op het station is Gudiya, ze is 9 jaar. Haar naam betekent pop. Ze woont met haar ouders op het station, op platform 1. Gudiya verdient geld door het verzamelen van lege plastic flessen. Daarvoor klimt ze op het spoor als er een trein is geweest. Haar oma heeft wel een huis, zegt ze. Maar die doet de deur alleen maar open als ze geld bij zich heeft.
Elke dag gaat Gudiya naar de school in een ruimte op het station. Gudiya vindt het fijn op school, zo kan ze even aan iets anders denken. Toekomstdromen heeft ze niet, verder kijken dan morgen lukt (nog) niet.
Vervoer is onmisbaar
MIVA ondersteunde het belangrijke werk van Abhi en Manju met een bus om de meisjes uit het opvanghuis naar school te brengen, ouders te begeleiden en de projecten rondom de stations te bezoeken. Help jij mensen zoals Abhi en Manju op weg?
