In veel landen zijn basisvoorzieningen als gezondheidszorg en onderwijs onbereikbaar voor de meest kwetsbaren.
Gelukkig zijn er lokale mensen die zich inzetten om anderen te helpen.
Het is onze missie om deze mensen te steunen met onmisbare vervoers- en communicatiemiddelen.
Pionier Duncan is 41 jaar. Hij is directeur van een gezondheidscentrum in Kajiado, Kenia. Opgezet in 1979 om kinderen met een handicap te helpen. Inmiddels uitgegroeid tot een centrum met een kliniek en een school. Duncan heeft een bestemming: “Ik wil de capaciteit van het centrum de komende twee jaar verdubbelen, zodat we nog meer mensen kunnen helpen. Een auto is daarbij onmisbaar.”
Ibu Mia viel zo ongelukkig dat haar linkerbeen geamputeerd moest worden. Ze was een goede leerling. Ze zag dat, zeker in de verder afgelegen gebieden in Indonesië, het niet vanzelfsprekend was dat mensen met een handicap zich ontwikkelen. Samen met andere mensen met een handicap richtte ze in Zuid-Sulawesi de lokale tak op, een nationale organisatie voor vrouwen met een handicap.
Cecilia werkt samen met organisaties die zich inzetten voor kinderen en jongeren met een handicap. Cecilia legt met haar collega’s duizenden kilometers af over ongeasfalteerde, slecht begaanbare wegen in Kenia. Haar droom is een nieuwe auto zodat ze sneller haar bestemming kan bereiken.
Pionier Irene (30) is sociaal werker in een centrum voor kinderen met een handicap. Ze bezoekt de sloppenwijk Mukuru in Nairobi, Kenia. Hier wonen meer dan 600.000 mensen, dicht op elkaar, vaak met veel mensen in één kleine ruimte. De sanitaire voorzieningen zijn slecht. De werkloosheid is er enorm. Door corona hebben veel mensen hun baan verloren.
