Vijf dagen, zes projecten en heel veel kilometers

In januari 2018 bezocht communicatieadviseur Geertje samen met MIVA-collega Milou diverse projecten in Zimbabwe. In dit interview vertelt ze over haar ervaringen tijdens dit werkbezoek.

Wat was het doel van jullie werkbezoek aan Zimbabwe?

Ons doel was om zoveel mogelijk projecten te bezoeken en daar in beeld te brengen wat het resultaat is van onze hulp. In een korte tijd wilden we zoveel mogelijk kunnen betekenen. Aan de ene kant waren we bezig met het monitoren van de projecten door het interviewen van de pioniers en hun doelgroep. Maar ook heel belangrijk was het maken van foto’s en films. Daarmee kunnen we onze Nederlandse donateurs en partners laten zien hoe ons werk bijdraagt en wat er nog nodig is.

Hoeveel projecten hebben jullie bezocht?

We zijn slechts vijf dagen in Zimbabwe geweest. In totaal hebben we zes projecten in de armste regio van het land bezocht. Vaak nagenoeg onbereikbare plekken waar lokale mensen hulp bieden aan de allerarmsten.

Wat maakte op jou de meeste indruk?

Ik heb in die vijf dagen zeer veel indrukken opgedaan. Eén daarvan was de grote mate van professionaliteit van de mensen die daar werken. Dat heeft enorme indruk op me gemaakt. De mensen zetten zich echt met hart en ziel voor anderen in. Eén van de pioniers die we bezochten was Albert. Hij zorgt ervoor dat kinderen en jongeren met een handicap naar school kunnen en een toekomstperspectief hebben. Ik heb er enorm veel bewondering voor hoe gemotiveerd Albert zich inzet. Hij kende elk kind persoonlijk en wist precies welke aandoening en behandeling ze hebben.

Hoe heb je deze projectbezoeken persoonlijk ervaren?

Dit was mijn eerste reis voor MIVA. We hebben de reis een aantal keer uit moeten stellen vanwege de politieke onrust in Zimbabwe. Het is goed om met eigen ogen te zien welk verschil we kunnen maken. Ik vertel nu al ruim 3 jaar vanuit mijn rol als communicatieadviseur over hoe onbereikbaar plekken zijn, dat afstanden enorm zijn. We zaten de eerste dag, de hele dag in de auto, en de volgende dag weer. We hebben zeker 10 uur gereden om het eerste project te bezoeken. Toen we daar in het pikkedonker aankwamen bij een hutje met amper stroom besefte ik hoever we van alles af waren. Ik dacht: “Als er nu iets ernstigs gebeurt, hebben we echt een probleem”. En dan hadden wij nog een auto bij ons. Dan realiseer je je pas écht hoe onbereikbaar basisvoorzieningen zijn voor de allerarmsten.

Hebben jullie zelf ook gezien hoeveel verschil een vervoersmiddel in een project maakt?

Ja absoluut, we bezochten onder anderen lokale hulpverlener Tawanda. Hij werkt voor een ziekenhuis in de armste regio van Zimbabwe. Bij het ziekenhuis hebben ze hulpmiddelen zoals krukken en rolstoelen. Maar hoe krijg je die bij de patiënten? Bij gebrek aan een auto was hij soms vijf uur onderweg. Lopend met een rolstoel op de rug. Er stond bij het ziekenhuis wel een ambulance maar als er een spoedgeval is moet de Ambulance er natuurlijk ook zijn. Dat kan een kwestie zijn van leven en dood. Tawanda vertelde ons dat ze alle materialen en hulpmiddelen hadden staan voor huisbezoeken, maar hij kreeg ze niet op plek van bestemming. Hoe groot de behoefte aan vervoer is bleek wel toen we met Tawanda op huisbezoek gingen, onze auto werd helemaal volgeladen. Het is fijn dat MIVA deze mensen mobieler kan maken, zodat zij anderen kunnen helpen.

Wat is jouw belangrijkste drijfveer om voor MIVA te werken?

MIVA gelooft in de eigen kracht van ontwikkelingslanden. MIVA vergroot bereik waardoor lokale mensen in staat zijn om meer mensen te helpen. Lokaal, concreet en aan de basis. Ik geloof in die missie, nog meer nu ik zelf het verschil heb gezien. Uiteindelijk is het doel mensen onafhankelijk maken zodat wij als organisatie niet meer nodig zijn. Daar zet ik me graag voor in.