Vrouwenbesnijdenis

Op 6 februari is het de Internationale Dag tegen Vrouwenbesnijdenis. Alleen al in Afrika zijn ruim 92 miljoen meisjes besneden. Dat is meer dan het totale aantal inwoners van heel Duitsland.

De Internationale Dag tegen Vrouwenbesnijdenis is een dag om stil te staan bij hoe wij de rechten van meisjes wereldwijd kunnen verbeteren. De besnijdenis van meisjes en vrouwen wordt in de hele wereld beschouwd als een schending van vrouwenrechten. Toch zijn er wereldwijd 125 miljoen meisjes en vrouwen besneden

Onder dwang besneden

‘Alleen een besneden vrouw is een goede vrouw’, die gedachte heerst nog in grote delen van de wereld. In meer dan twintig landen in Midden-Afrika, Azië en het Midden-Oosten is vrouwenbesnijdenis nog een cultureel gebruik. Veel moeders staan toe dat hun dochters besneden worden. Omdat ze willen dat ze sociaal aanvaard worden. Bij vrouwenbesnijdenis worden delen van de vagina weggesneden. De ‘operatie’ wordt meestal op jonge leeftijd uitgevoerd. Vaak onder dwang en zonder hygiënische omstandigheden. Veelal met een trauma als gevolg. Help mee met jouw donatie zodat MIVA pioniers kan blijven steunen die tegen vrouwenbesnijdenis strijden.

Wat is vrouwenbesnijdenis?

Bij de ‘lichte variant’ van vrouwenbesnijdenis wordt een kleine snede in de clitoris gemaakt. Meestal wordt de clitoris helemaal weggesneden. Regelmatig worden ook de schaamlippen verwijderd. De ergste vorm is het volledig dichtnaaien van de vagina, met alle seksuele en medische gevolgen van dien. Van een goede hygiëne tijdens de ingreep is meestal geen sprake, laat staan van geschikt materiaal. Een kapot scheermesje, een bot mes of een glasscherf worden gebruikt om de ‘operatie’ uit te voeren.

Veel meisjes krijgen bloedingen en hebben problemen met plassen en menstrueren. Sommigen krijgen later extreem zware en pijnlijke bevallingen; soms met dodelijke afloop. De besnijdenis beperkt het seksuele genot van vrouwen, en hun recht op veilige en gezonde seks. Dat is een van de reden waarom ouders hun dochters laten besnijden. De besnijdenis zou de maagdelijkheid behouden en voorkomen dat ze later vreemdgaan.

Traditie bij wet verboden

MIVA steunt pioniers die strijden tegen vrouwenbesnijdenis. Zoals Dennitah. Zij woont in Kenia. MIVA heeft haar geholpen met een auto, zodat ze meisjes kan helpen ontsnappen aan dit pijnlijke en vernederende ritueel. Ze brengt hen naar een opvanghuis en helpt ze voor zichzelf opkomen. Dennitah: “Vrouwenbesnijdenis is nog steeds traditie in ons land, ondanks dat het bij wet verboden is. Wij helpen meisjes ontsnappen aan dit heftige en mensonterende ritueel. Sommige meiden worden besneden en uitgehuwelijkt op hun 14e. Ik wil hen dit lot besparen. Op die leeftijd hoor je kind te zijn en naar school te gaan.”

De ‘eer’ van de familie

In Kenia is ongeveer 60 procent van de vrouwen besneden. Dennitah kan dankzij de hulp van MIVA ongeveer 200 meisjes per jaar redden van deze gruwelijke daad. “In de streek Kuria, waar ik woon, is bijna 90 procent van de vrouwen besneden. Dat zijn ongeveer 2.500 meisjes per jaar tussen 8 en 16 jaar. Het is een heel ritueel feest in de kerstvakantie, waarbij de meisjes worden geschminkt en mooi aangekleed. Er is muziek en dans. Maar het loopt niet vrolijk af. Hun clitoris en schaamlippen worden weggesneden. Vaak zonder goede verdoving. Het is heel pijnlijk. Je begrijpt dat dit heel traumatisch is.”

Veel meisjes proberen weg te lopen, maar worden teruggehaald door familieleden. En dwingen de meisjes zich alsnog te laten besnijden. Omdat ze dan een betere vrouw zouden zijn. Hun ‘eer’ staat op het spel. Dennitah liep weg van huis toen ze twaalf jaar oud was. Om te ontsnappen aan de besnijdenis en aan een vroeg huwelijk. Ze kreeg de mogelijkheid om een opleiding te volgen. Dit stimuleert ze ook bij de meisjes in de opvanghuizen.

‘Ik werd gedwongen door mijn tantes’

Rose, een meisje dat is opgevangen door Dennitah, vertelt: “Hoe meer ik mij verzette, hoe meer mijn familie en tantes me dwongen om het te ondergaan. Ze wilden niet dat ik werd beschouwd als outcast in onze gemeenschap, omdat andere meisjes wel besneden waren. Na mijn besnijdenis werd ik uitgehuwelijkt, omdat ik daar toen volgens de traditie klaar voor was. Ik was toen 14 jaar.”

Dennitah strijdt voor een toekomst zonder vrouwenbesnijdenis. “De sociale norm in Kuria is dat tienermeisjes besneden worden, jong trouwen en jong moeder worden. Vaak met schooluitval als gevolg. Meisjes die ervoor kiezen om niet te worden besneden, worden gezien als afwijkend en opstandig en breken met een traditie.”

‘Er over praten was taboe’

Dennitah biedt de meisjes een alternatief en pleit voor verandering. “Langzaamaan komt het besef dat meisjes niet besneden hoeven worden en beter op school kunnen blijven, zodat zij hun gemeenschap een betere toekomst kunnen bieden. Praten over genitale verminking was jarenlang een taboe. Tegenwoordig hoor je vrouwen erover praten op straat. Over de negatieve effecten ervan en hoe ze dit bij hun dochters kunnen voorkomen.”

Wat kan jij doen?

Help mee deze wreedheden een halt toe te roepen. Met jouw donatie kunnen wij pioniers als Dennitah helpen zich in te zetten voor vrouwenrechten.